تغییر‌ات فیزیولوژیکی و عملکرد توان بی‌هوازی در آزمون رست متعاقب شیوه‌های مختلف گرم کردن PAPدر ورزشکاران نخبه مرد

  هدف از این مطالعه مقایسهاثر سه شیوه گرم کردن نیم اسکات، بکسل سورتمه و گرم کردن معمولی بر برخی از متغیر­های فیزیولوؤیکی و عملکرد توان بی­هوازی در ورزشکاران نخبهمی­باشد. آزمودنی­ها شامل۱۴مرد ورزشکار تمرین کرده بودند. ورزشکاران در سه روز متفاوت، سه پروتکل: 1- گرم کردن معمولی، 2- گرم کردن (PAP)  با اجرای یک نوبت سه تکراری  نیم اسکات (SQ) ۳- گرم کردن (PAP) با اجرای حمل سورتمه (SL) را اجرا کردند. بعد از هر پروتکل گرم کردن، آزمون رست انجام گرفت .بعد از آزمون رست،  نمونه خونی جهت برآورد لاکتات گرفته شد. برای تحلیل آماری داده­ها، از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری 05/0P< استفاده شد. یافته­ها نشان ­داد، زمان آزمون رست بعد از اجرای هر دو پروتکل گرم کردن PAP ، نسبت به روش گرم کردن معمولی کاهش (006/0P = و001/0P­­­ =) یافت. اوج توان بی­هوازی در هر دو پروتکل گرم کردن PAP نسبت به گرم کردن معمولی کاهش (001/0P = و 005/0P =) داشت. سطح لاکتات تنها در گرم کردن بکسل سورتمه نسبت به گرم کردن معمولی افزایش (007/0P =) داشت.نتایج نشان می­دهد روش گرم کردن با استفاده از هر دو پروتکل PAP (اسکات و سورتمه) می تواند اجرای آزمون رست را در ورزشکاران بهبود بخشد.